Usługa leasing jako sposób finansowania działalności firmy
Jeżeli firma nie chce brać kredytu, a jest zainteresowana zakupem ruchomości lub nieruchomości może skorzystać z finansowania w postaci leasingu.
Obecnie wyróżniamy dwa podstawowe rodzaje leasingów:
- a) leasing finansowany (finansowy, kapitałowy), w którym finansujący (leasingodawca) nabywał rzecz i przekazywał ją korzystającemu (leasingobiorcy) do korzystania przez czas oznaczony, za zapłatą w ratach wynagrodzenia odpowiadającego wartości rzeczy w chwili jej nabycia – ten rodzaj leasingu połączony jest często z opcją wykupu przedmiotu leasingu przez leasingobiorcę po zakończeniu czasu trwania umowy,
- b) leasing operacyjny (bieżący), w którym finansujący (leasingodawca) udostępniał wytworzoną lub nabytą przez siebie rzecz przez pewien czas kolejnym korzystającym (leasingobiorcom), pobierając opłaty, które nie pokrywały w ramach jednej transakcji wartości rzeczy leasingowanej – ten rodzaj leasingu z reguły nie jest połączony z opcją wykupu przedmiotu leasingu.
Istotne różnice pomiędzy leasingiem operacyjnym, a leasingiem finansowym prezentuje poniższa tabela:
| Leasing operacyjny | Leasing finansowy |
|---|---|
| Okres umowy nie może być krótszy niż 40% normatywnego okresu amortyzacji. | Umowa musi być zawarta na czas określony |
| Podatek VAT jest płatny z każdą ratą leasingową | Po przekazaniu przedmiotu leasingu finansujący wystawia fakturę na VAT od wszystkich rat leasingowych (VAT płatny w całości z góry) |
| Przedmiot leasingu nie podlega amortyzacji u korzystającego. | Umowa musi zawierać postanowienie o prawie Korzystającego do dokonywania odpisów amortyzacji. |
| Raty leasingowe stanowią dla korzystającego koszt uzyskania przychodów | Rata leasingowa w leasingu finansowym podzielona jest na część kapitałową i odsetkową. Część odsetkowa stanowi koszt uzyskania przychodu u Korzystającego, a część kapitałowa traktowana jest jak kapitał przy operacji kredytowej. |
| Do momentu wykupu przedmiotu leasingu przez korzystającego jego właścicielem jest finansujący. | Firma zwiększa tutaj wartość swojego majątku, nie ponosząc dodatkowych kosztów po zakończeniu umowy, a zwiększona forma amortyzacji pozwala regulować jej koszty i dochody. |
Na rynku finansowym funkcjonuje również tzw. leasing zwrotny, gdzie pierwotnie towar jest nabywany przez korzystającego a następnie przekazywany za wynagrodzeniem finansującemu, które jest mu następnie oddawane w ratach leasingowych. Zastosowanie tutaj może mieć zarówno leasing operacyjny jak i finansowy.
Podstawa prawna funkcjonowania leasingu w polskim prawodawstwie
Usługa leasingu została wprowadzona do Kodeksu Cywilnego ustawą z dnia 26 lipca 2000 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 74, poz. 857) z dniem 9 grudnia 2000 r. Ustawodawca w ten sposób zawarł w przepisach sytuacje jakie od dłuższego czasu funkcjonowały w obrocie gospodarczym. Dzięki temu ten rodzaj umów został usankcjonowany w polskim prawodawstwie, a jej cywilnoprawny charakter precyzuje z czym mamy tutaj do czynienia.
Umowa leasingu obowiązuje obie strony czyli jest umową wzajemną, określającą korzystającego i finansującego, rzecz będącą przedmiotem umowy, czas jej trwania czy też wysokość wynagrodzenia jakie korzystający płaci wynajmującemu.
Leasing jako umowa nazwana ma na celu umożliwienie korzystania z cudzej rzeczy (ruchomej np. samochód lub nieruchomości np. budynek) w sposób określony umową. Dzięki temu korzystający może nie tylko samemu z niej korzystać ale również pobierać samemu z niej pożytki. Istotną cechą umowy leasingu jest fakt, iż przez cały okres trwania umowy właścicielem leasingowanej rzeczy jest finansujący inaczej niż w przypadku zakupu rzeczy na przykład dzięki środkom finansowym z kredytu bankowego. W tym drugim przypadku nabywający staje się od razu właścicielem rzeczy, a ma tylko obowiązek zwrotu pożyczonej kwoty wraz z kosztami (np. odsetkami). Oczywiście po zakończeniu okresu leasingu korzystający może przejść w posiadanie danej rzeczy wykupując ją od finansującego pod warunkiem, że umowa leasingowa zawierała taką możliwość. W przeciwnym wypadku korzystający powinien oddać ją finansującemu.
Umowa leasingu nie może obejmować praw jak na przykład: papierów wartościowych czy majątkowych praw autorskich. Tymi umowami „co do zasady” nie mogą być również objęte przedsiębiorstwa czy gospodarstwa rolne.
Umowa leasingu powinna zapewnić finansującemu zwrot kosztów nabycia rzeczy, a także zysk czy też zwrot oprocentowania jeżeli finansujący na poczet rzeczy samemu zaciągnął na nią kredyt.
Umowa leasingu została szczegółowo opisana w Międzynarodowych Standardach Rachunkowości -MSR 17 ujętych w ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) Nr 1126/2008 z dnia 3 listopada 2008 r. przyjmujące określone międzynarodowe standardy rachunkowości zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (Numer CELEX: 32008R1126).